„Tej nocy nie zaśnie nikt!
Także Ty, o Księżniczko,
w swej chłodnej izbie patrząca w gwiazdy,
drżące z miłości i nadziei.
Ja skrywam moją tajemnicę
i nikt nie pozna mojego imienia!”
Wczoraj setna rocznica śmierci Giacomo Antonio Domenico Michele Secondo Maria Pucciniego.
Mam nadzieję, że pojawi się On, mimo wszystko, także na scenie Teatru Starego w Lublinie.
Wszędzie dobrze – powtarzała zawsze Babcia Stenia – ale w domu najlepiej.
Nawet jeżeli nowy dyrektor bywa gapa, żyrandol huknął o scenę, aż się kryształki na widownię posypały a obiecane szampany okazały się brzoskwiniowym Piccolo.
Wreszcie u siebie.
„Nie oglądaj się za siebie na to co zrobiłeś,
Patrz przed siebie na to co masz do zrobienia!”
Zabrzmiało w poniedziałek na scenie ACKiM UMCS Chatka Żaka zaśpiewane w musicalowej konwencji przez Marię Skłodowską i Piotra Curie.
A chwilę wcześniej i później…
NOSPR, Muzeum Śląskie, Teatr Śląski, Katowice Miasto Ogrodów, Camerata Silesia, OFF Festival, Tauron Nowa Muzyka, Nikiszowiec oraz wiele innych instytucji, festiwali, miejsc i organizacji, bez których kultura byłoby skrajnie uboższa.
Koncert Miuosha w NOSPR na 150-lecie Katowic lub Marlon Williams na OFFie to emocje na całe życie.
Katowice dziękuję za każdy dzień kiedy miałem szansę odwiedzać to Miasto i spotykać ludzi, którzy Je tworzą.
Jestem szczerze wzruszony wszystkimi dobrymi słowami, które spływają do Lublina z całej Polski po wczorajszym werdykcie ESK.
Także wyrazami wsparcia – wiele osób znakomicie zdaje sobie sprawę ile przed nami pracy.
Bardzo za nie dziękuję.
Dzisiaj kilka godzin w Gdyni w trakcie Festiwal Polskich Filmów Fabularnych. Przyjeżdżałem tu przez ostatnie kilka lat na doroczne spotkanie Regionalnych Funduszy Filmowych reprezentując Lubelski Fundusz Filmowy, którego prace w czasach gdy byłem dyrektorem Wydziału Kultury „nadzorowałem”.
Rankiem 9 września 1939, Józef Czechowicz wchodzi do zakładu fryzjerskiego pani Ostrowskiej przy Krakowskim Przedmieściu w Lublinie.
Rozpoczyna się nalot bombowy.
Wieczorem 9 września 2024, Andrzej Seweryn wchodzi na scenę Teatru Polskiego w Poznaniu tuż przy Placu Wolności.
Rozpoczyna się monodram Lear, spektakl Teatru Starego w Lubline w reżyserii Janusza Opryńskiego, ze scenografią Justyny Łagowskiej, prezentowany w ramach Festiwalu Malta.
Jednym z rekwizytów jest wojskowy hełm (spektakl powstał w trakcie wojny wywołanej brutalną i niczym nieuzasadnioną napaścią putinowskiej Rosji na Ukrainę).
Arena di Verona oblężona.
Spotkanie Przewodniczących Parlamentów Grupy G7 w Weronie.
Wozy bojowe, snajperzy i helikoptery.
Twierdza.
Ale z dobrą opieką uśmiechniętej, eleganckiej ochrony oraz włoskich Carabineri.
I najważniejszym dzisiaj pytaniem:
Jak dostać się do Areny?
Wybudowanej niemal 2 tysiace lat temu, niestety będącej także miejscem walk gladiatorów i palenia heretyków
(szczęśliwie już dawno temu).
Niemal 50-tysięczne lombardzkie miasto w połowie drogi między Mediolanem a Wenecją, nieco na uboczu głównych turystycznych szlaków – Mantua.
Dziś oberwanie chmury, jak sztorm jakiś, 10 w skali Beauforta, choć do morza daleko.
Nawet koncert Patti Smith (największej poetki wśród największych muzyków) planowany na dziedzińcu Pallazzo Te, pięknego zespołu pałacowego w którym mieści się Centro Internazionale d’Arte e di Cultura di Palazzo Te, a obecnie trwa duża wystawa Pablo Picasso, o którego Guernice Patti opowie podczas koncertu, został przeniesiony do sportowej hali ku boleści widzów ale jak sądzę także Artystki.
Znowu kilka dni w Warszawie.
Spotkania, rozmowy, plany i kafki.
Ale przede wszystkim dwa cudowne koncerty dwóch genialnych artystów: Marcina Maseckiego i Wojtka Mazolewskiego.
„Sen o Mieście trwa…
Po trzech latach przygotowań czas powiedzieć: Panie Prezydencie, Mieszkańcy Lublina, Szanowni Goście. Melduję, Lublin gotowy do 700. Urodzin!
Bywało ciężko. Ale wówczas wystarczyło za Miłoszem zarecytować:
„…pamiętaj – w trudną porę,
Marzeń masz być ambasadorem”
(Traktat moralny).”
To fragment mojego wpisu sprzed 7 lat w wigilię Urodzin Miasta Lublin w 2017 roku.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén