Arena di Verona oblężona.
Spotkanie Przewodniczących Parlamentów Grupy G7 w Weronie.
Wozy bojowe, snajperzy i helikoptery.
Twierdza.
Ale z dobrą opieką uśmiechniętej, eleganckiej ochrony oraz włoskich Carabineri.
I najważniejszym dzisiaj pytaniem:
Jak dostać się do Areny?
Wybudowanej niemal 2 tysiace lat temu, niestety będącej także miejscem walk gladiatorów i palenia heretyków
(szczęśliwie już dawno temu).
Niemal 50-tysięczne lombardzkie miasto w połowie drogi między Mediolanem a Wenecją, nieco na uboczu głównych turystycznych szlaków – Mantua.
Dziś oberwanie chmury, jak sztorm jakiś, 10 w skali Beauforta, choć do morza daleko.
Nawet koncert Patti Smith (największej poetki wśród największych muzyków) planowany na dziedzińcu Pallazzo Te, pięknego zespołu pałacowego w którym mieści się Centro Internazionale d’Arte e di Cultura di Palazzo Te, a obecnie trwa duża wystawa Pablo Picasso, o którego Guernice Patti opowie podczas koncertu, został przeniesiony do sportowej hali ku boleści widzów ale jak sądzę także Artystki.
Znowu kilka dni w Warszawie.
Spotkania, rozmowy, plany i kafki.
Ale przede wszystkim dwa cudowne koncerty dwóch genialnych artystów: Marcina Maseckiego i Wojtka Mazolewskiego.
„Sen o Mieście trwa…
Po trzech latach przygotowań czas powiedzieć: Panie Prezydencie, Mieszkańcy Lublina, Szanowni Goście. Melduję, Lublin gotowy do 700. Urodzin!
Bywało ciężko. Ale wówczas wystarczyło za Miłoszem zarecytować:
„…pamiętaj – w trudną porę,
Marzeń masz być ambasadorem”
(Traktat moralny).”
To fragment mojego wpisu sprzed 7 lat w wigilię Urodzin Miasta Lublin w 2017 roku.
Jeśli kultura studencka to właśnie taka!
Jeśli opowiadanie młodym ludziom o pomnikowych postaciach z naszej historii to właśnie tak!
Chatka Żaka robicie to REWELACYJNIE.
Opowieść o wielkiej postaci Marii Curie Skłodowskiej wpleciona w historię Polski przełomu XIX i XX wieku ale też lat 60 wieku XX (wówczas powstał pomnik MCS w Lublinie) stworzona przez studentów w latach 20 wieku XXI.
Spektakl Pierwiastki życia na Jubileusz 80-lecia Uniwersytetu Jej imienia.
Monumentalna inscenizacja La Bohème Puccinego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.
Oszałamiająca, wielowątkowa i wielopoziomowa scenografia.
Scena zbiorowa kończąca pierwszą część skrząca się feerią barw na długo zapadająca w pamięć, podobnie jak ascetyczna, apokaliptyczna scena końcowa.
Znakomity, idealnie dopasowany wokalnie duet, Mimi i Rodolfo (Adrianna Ferfecka i Long Long). Pozostali wykonawcy też. Specjalne brawa dla chóru dziecięcego.
Teatr!
Dziś Teatr Polski w Bielsku-Białej i Do piachu Mazurkiewicza/Opryńskiego.
Mocne i aktualne!
I debata po o spektaklu i Różewiczu prowadzona przez Łukasza Drewniaka.
Mądra i ważna!
Uczę się Teatru.
Teatr, który się wtrąca.
Teatr Powszechny.
Dzisiaj Gala Nagrody im. Zygmunta Hübnera a w latach 90 miejsce dla mnie wyjątkowe, w którym uczyłem się teatru.
(Laureatem tegorocznym Andrzej Dziuk, Złoty Prolog otrzymała Katarzyna Minkowska.)
„Praca jest nie tylko obowiązkiem, ale także zaszczytem i źródłem radości. Jak może być szczęśliwy człowiek pozbawiony pracy? W głowie się nie mieści.”
Wspaniały wieczór w Centrum Kultury w Lublinie.
Podobnie jak w czasach gdy tam pracowałem, 15 lat temu, jedno z najważniejszych centrów sztuki w tej części Europy.
Dzisiaj spotkałem pełno przyjaciół i znajomych – pracowników, widzów i świetnych lubelskich artystów.
Janusz Opryński tworzy swój własny, osobny teatralny świat, który przy inscenizacyjnym rozmachu (to trzeba zobaczyć) pozostaje intymny i skromny.
Jego Antonówki w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu to niemal dwugodzinna uczta spotkania z Kobietami Antona Czechowa (są też mężczyźni) otoczona muzyką Wojtka Mazolewskiego.
A opolski Teatr rewelacja.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén